 Ёв, разьдзел 28
- Так! У срэбра ёсьць вытокавая жыліна, і ў золата месца, дзе яго плавяць.
- Жалеза здабываецца зь зямлі; з каменьня выплаўляецца медзь.
- Чалавек кладзе мяжу цемры і старанна шукае камень у змроку і цяні сьмяротным.
- Выкопваюць рудню ў мясьцінах, забытых нагою, спускаюцца ўглыбіню, вісяць і зыбаюцца ўдалечыні ад людзей.
- Зямля, на якой вырастае хлеб, усярэдзіне перакапана як бы агнём.
- Камяні яе — месца сапфіра, і ў ёй пясчынкі золата.
- Сьцежкі туды ня ведае драпежная птушка, і ня бачыла яе вока каршуна;
- не тапталі яе львы, і не хадзіў па ёй шакал.
- На граніт кладзе ён руку сваю, з коранем перакульвае горы;
- у камянях прасякае каналы, і ўсё каштоўнае бачыць вока ягонае;
- спыняе цячэньне патокаў і схаванае выносіць на сьвятло.
- Але дзе мудрасьць жыве? і дзе месца розуму?
- Ня ведае чалавек цаны яе, і яна ня жыве на зямлі жывых.
- Бездань кажа: не ўва мне яна; і мора кажа: не ў мяне.
- Не даецца яна за золата, і не набываецца яна за вагу срэбра.
- Не ацэньваецца яна золатам Афірскім, ні каштоўным аніксам, ні сапфірам;
- не раўняецца зь ёю золата і крышталь, і ня выменяеш яе на посуд з чыстага золата.
- А пра каралы і жэмчуг і згадваць няма чаго, і набыцьцё мудрасьці вышэй за рубіны.
- Не раўняецца зь ёю тапаз Эфіопскі; чыстым золатам не ацэньваецца яна.
- Адкуль жа выходзіць мудрасьць? і дзе месца розуму?
- Схавана яна ад вачэй усяго жывога і ад птушак нябесных утоена.
- Авадон і сьмерць кажуць: вушамі нашымі чулі мы чутку пра яе.
- Бог ведае шлях яе, і Ён ведае месца яе.
- Бо бачыць да краёў зямлі і бачыць пад усім небам.
- Калі Ён ветру даваў вагу і разьмяшчаў ваду па меры,
- калі назначаў статут дажджу і шлях маланцы громаноснай,
- тады Ён бачыў яе і паказаў яе, падрыхтаваў яе і яшчэ выпрабаваў яе
- і сказаў чалавеку: вось страх Гасподні ёсьць сапраўдная мудрасьць, і аддаленьне ад ліха — розум.
|
Выбор перевода и языка
|
Біблія